دوست من در زمان خدمت در ميدان تير به دليل ممانعت فرمانده از قرار دادن صداگير در گوش ها، دچار آسيب ديدگی عصب شنوايی شد (صدای مداوم سوت در گوش) و در همان زمان از سوی فرمانده يگان و افسرهای آموزش به بهانه اينکه اين صدای سوت که در گوش می شنوم عادي بوده و به مرور زمان خوب ميشود به درمانگاه اعزام نشد و در نتیجه فرم صورت سانحه اولیه نوشته نشد.
در يگان خدمتی هم پيگير درمان شد و پس از تشخيص دکتر و انجام آزمايش و تستهای مربوطه مشخص شد که دچار آسيب ديدگی دائم و غيرقابل درمان شده است، آيا راهی برای احقاق حق خودش وجود دارد؟ لازم به ذکر است که تمامی مدارک و مستندات پزشکی از سال 93 (درمان در یگان خدمتی و نه آموزشی) موجود است